Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Kung Fu Panda 3 [2/5]

Το πιο λογικό πράγμα, όταν πρόκειται για ένα πολύ επιτυχημένο franchise κινουμένων σχεδίων, είναι η εταιρεία παραγωγής να προσπαθήσει να εξαργυρώσει την επιτυχία του βγάζοντας όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα για όσο χρονικό διάστημα μπορεί. Αυτό συμβαίνει με το «Kung Fu Panda 3», το οποίο προσφέρει πάνω κάτω μία από τα ίδια στη μισο-αποτυχημένη προσπάθειά του να ενισχύσει περαιτέρω τον κόσμο του Πο.

Αστεία, γεμάτη δράση και σχεδόν οπτικά αβάσταχτη χάρη στην υπερβολική παλέτα χρωμάτων της, η τρίτη δόση του franchise της DreamWorks Animation θα ικανοποιήσει σίγουρα τους οπαδούς του κεντρικού ήρωα, θα δυσαρεστήσει εκείνους που ούτως ή άλλως δεν έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον για τις δύο προηγούμενες ταινίες και σίγουρα δεν θα δημιουργήσει νέους φαν

Όπως ήταν αναμενόμενο, η ιστορία δεν διαθέτει ιδιαίτερο βάθος μια και βασίζεται πλήρως στις περιπέτειες και το χιούμορ που προέρχεται από την αδεξιότητα των ομολογουμένως αξιαγάπητων χαρακτήρων. Αυτή τη φορά, ωστόσο, τα πάντα είναι λιγότερο σκοτεινά από τη δεύτερη ταινία, με τον Πο να συναντά τον πραγματικό του πατέρα, ο οποίος του αποκαλύπτει ένα μυστικό χωριό από πάντα. Εκεί ο «warrior dragon» πρέπει να διδαχθεί τη δύναμη του «τσι», ώστε να καταφέρει να αντιμετωπίσει τον ανελέητο και ισχυρό υπερκακό Κάι.

Περιττό να πούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν με έναν τρελό ρυθμό, γεμάτο με απίστευτη ποσότητα έξυπνων και μη σεκάνς που συνθέτουν μια ταινία που, από τα πρώτα κιόλας λεπτά, σου δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι τίποτα το σπουδαίο. Εντελώς «forgettable» και πολύ μακριά από το να είναι σε θέση να κρατήσει το ενδιαφέρον των πιο απαιτητικών θεατών, το «Kung Fu Panda 3» λειτουργεί μόνο ως ένα ψυχαγωγικό κινούμενο σχέδιο που μετά βίας πιάνει τη βάση. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...
6 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα