Η πρώτη φορά που άκουσα για το πιθανό, άκρως περιττό, reboot της ημι-αποτυχημένης σειράς ταινιών «Transporter», ήταν το 2014 όταν ο ηθοποιός Ed Skrein άφησε τον ρόλο του στην τηλεοπτική υπερπαραγωγή «Games of Thrones». Η πρώτη μου αντίδραση ήταν η ερώτηση «γιατί;», ακολουθούμενη από σκέψεις σχετικά με την έλλειψη δημιουργικών, πρωτότυπων ιδεών στον σύγχρονο κινηματογράφο. Δυστυχώς, μετά τη θέαση της ταινίας, η απάντηση στο ερώτημα αν χρειαζόμασταν άλλη μία νέα ταινία Transporter στη ζωή μας, είναι ένα μεγάλο βροντερό Όχι.
Ξεκάθαρα αναγεννημένο από την εταιρία παραγωγής του Besson, EuropaCorp (υπεύθυνη για τη χρηματοδότηση αρκετών απολαυστικών ταινιών δράσης όπως το «Lucy» και το «Taken»), επειδή μυρίστηκε πιθανό χρήμα, το «Transporter Refueled» ζέχνει από όποια πλευρά και να το δεις. Δανειζόμενο στοιχεία από χιλιάδες άλλες περιπέτειες, το δυσάρεστο με την ταινία του Camille Delamarre είναι ότι διαθέτει κάθε πιθανό κλισέ που μπορείς να φανταστείς. Γκάνγκστερ Ανατολικής Ευρώπης, εμπορία ανθρώπων, κυνηγητά με αμάξια, σκηνές σε γιοτ και γυναικεία οπίσθια είναι όλα εδώ, εξοπλισμένα και προσαρμοσμένα στο ίδιο μοντέλο που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ξανά και ξανά.
Η ύπαρξη ενός τόσο τετριμμένου σεναρίου πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί χρειάστηκαν τρεις σεναριογράφοι για τη σύνθεση του. Κάπου ανάμεσα σε ένα περίτεχνο σχέδιο όπου οι πόρνες επαναστατούν κατά των νταβατζήδων τους, απαίσιες ατάκες, ηλίθιο χιούμορ και σκηνές που δεν βγάζουν νόημα εναλλάσσονται η μία μετά την άλλη σε μια 96 λεπτών θλιβερή ταινία δράσης που όσο την αναλύεις, τόσο συνειδητοποιείς το προφανές. Η ίδια η υπόσταση του «The Transporter Refueled» αποτελεί κατάφωρη προσβολή προς όλους όσους θα πληρώσουν για να την παρακολουθήσουν. Αν παρόλα αυτά αποφασίσετε να τη δείτε, μην πείτε ότι δεν σας προειδοποιήσαμε…
Ξεκάθαρα αναγεννημένο από την εταιρία παραγωγής του Besson, EuropaCorp (υπεύθυνη για τη χρηματοδότηση αρκετών απολαυστικών ταινιών δράσης όπως το «Lucy» και το «Taken»), επειδή μυρίστηκε πιθανό χρήμα, το «Transporter Refueled» ζέχνει από όποια πλευρά και να το δεις. Δανειζόμενο στοιχεία από χιλιάδες άλλες περιπέτειες, το δυσάρεστο με την ταινία του Camille Delamarre είναι ότι διαθέτει κάθε πιθανό κλισέ που μπορείς να φανταστείς. Γκάνγκστερ Ανατολικής Ευρώπης, εμπορία ανθρώπων, κυνηγητά με αμάξια, σκηνές σε γιοτ και γυναικεία οπίσθια είναι όλα εδώ, εξοπλισμένα και προσαρμοσμένα στο ίδιο μοντέλο που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ξανά και ξανά.
Η ύπαρξη ενός τόσο τετριμμένου σεναρίου πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί χρειάστηκαν τρεις σεναριογράφοι για τη σύνθεση του. Κάπου ανάμεσα σε ένα περίτεχνο σχέδιο όπου οι πόρνες επαναστατούν κατά των νταβατζήδων τους, απαίσιες ατάκες, ηλίθιο χιούμορ και σκηνές που δεν βγάζουν νόημα εναλλάσσονται η μία μετά την άλλη σε μια 96 λεπτών θλιβερή ταινία δράσης που όσο την αναλύεις, τόσο συνειδητοποιείς το προφανές. Η ίδια η υπόσταση του «The Transporter Refueled» αποτελεί κατάφωρη προσβολή προς όλους όσους θα πληρώσουν για να την παρακολουθήσουν. Αν παρόλα αυτά αποφασίσετε να τη δείτε, μην πείτε ότι δεν σας προειδοποιήσαμε…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου