Inside Out [5/5]

Η Pixar Animation Studios μέχρι και φέτος έχει δημιουργήσει 12 παραγωγές με ιδιαίτερη επιτυχία, τόσο καλλιτεχνική όσο και εμπορική. Υπήρξε όμως μια απότομη πτώση στην ποιότητα της εταιρείας από το «Toy Story 3» του 2010 και μετά. Η ύπαρξη του «Αυτοκίνητα 2», του «Μπαμπούλες Πανεπιστημίου» και, σε μικρότερο βαθμό, του «Brave», έκανε τους εκατομμύρια θαυμαστές της να ανησυχούν ότι απομακρύνεται από το είδος των τολμηρών και λαμπρών ταινιών που συνήθιζε να δημιουργεί. Ευτυχώς, όμως, όλα αυτά ήρθε να τα αλλάξει το «Τα Μυαλά που Κουβαλάς». Είναι πραγματικά αφάνταστα ικανοποιητικό να παρακολουθούμε ταινία της Pixar, η οποία διαθέτει την απαραίτητη μαγεία που έχουμε συνηθίσει από αυτήν. Με τη συγκεκριμένη ταινία, η διάσημη εταιρία ασχολείται με την πολυπλοκότητα όχι του μυστικού κόσμου των παιχνιδιών, των τεράτων, των ζουζουνιών ή της ζωής στη θάλασσα, αλλά του ίδιου του ανθρώπινου εγκεφάλου και των ετοιμοπόλεμων συναισθημάτων μας, εντυπωσιάζοντας μας εκ νέου και υπενθυμίζοντας μας την αξία της στον χώρο του σινεμά.

Ηρωίδα της ταινίας είναι η 11χρονη Riley, της οποίας το μυαλό είναι ένας πολύπλοκος κόσμος. Πέντε πρωτογενή συναισθήματα (η Χαρά, η Θλίψη, ο Φόβος, η Αηδία και ο Θυμός) βοηθούν στην καθημερινή επίβλεψη του, φέρνοντας εις πέρας τις λειτουργίες του. Όταν η Riley και οι γονείς της αποφασίζουν να μετακομίσουν στο Σαν Φρανσίσκο, τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν και τα συναισθήματα έρχονται σε σύγκρουση σχετικά με τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης της νέας πόλης, του καινούργιου σπιτιού και του νέου σχολείο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μια αναποδιά θα οδηγήσει τα πράγματα σε ακραίες καταστάσεις…

Διαβάζοντας απλά την παραπάνω περίληψη, μπορούμε ευκολά να αντιληφθούμε ότι μιλάμε για μια αρκετά πολύπλοκη ταινία όσον αφορά το θέμα της. Σύνηθες για την Pixar, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι οι καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο διασκέδαση και εντυπωσιασμός, αλλά χρειάζονται να είναι και θεματικά συναρπαστικές. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, θα δούμε ότι πέρα από την ψυχαγωγία, η τριλογία του «Toy Story» ασχολούταν με την αποδοχή της αλλαγής και την απώλεια, το «Ψηλά στον Ουρανό» με το παρελθόν και την καταπολέμηση της προσκόλλησης σε αυτό και το «Ψάχνοντας τον Νέμο» με την ατελείωτη αγάπη που έχουν οι γονείς για τα παιδιά τους και την επιθυμία τους να τα κρατήσουν ασφαλή. Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, ξαφνιάζει ευχάριστα το γεγονός ότι τα «Μυαλά που Κουβαλάς» είναι μία από τις πιο προσωπικές ταινίες της Pixar, αγγίζοντας ορισμένα από τα θέματα των άλλων ταινιών της, προσθέτοντας όμως κάτι που είναι εντελώς νέο: την απώλεια της αθωότητας και την ωρίμανση.

Δεν θέλω να επεκταθώ παραπάνω ούτε στα νοήματα με τα οποία ασχολείται η ταινία, ούτε με τον τρόπο που τα μεταδίδει, γιατί θα χαλάσω μερικά από τα πιο έξυπνα και πνευματώδη στοιχεία του έργου, αλλά θα πω ότι ο κόσμος που φτιάχνει ο Pete Docter είναι πρωτοφανής. Καθώς το φιλμ ξετυλίγεται, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια συναρπαστική, συχνά ξεκαρδιστική, πάντα οπτικά και τεχνικά πανέμορφη και βαθιά συγκινητική βόλτα μέσα στα πιο απόκρυφα σημεία του μυαλού. Ξεκάθαρα μία από τις πιο καλογραμμένες ταινίες στην πρόσφατη μνήμη, το «Τα Μυαλά που Κουβαλάς» είναι σε τέτοιο βαθμό μεγαλειώδες, που, όπως το «Toy Story» άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε τα παιχνίδια, αυτό το υπέροχο κινούμενο σχέδιο καταφέρνει και φέρνει μια νέα οπτική στο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα μας (!).

Και το κάνει τόσο απατηλά απλά. Ως ένα εκθαμβωτικό έργο δημιουργικής σκέψης, είναι ο ορισμός της σωστής αφήγησης αριστοτεχνικά εκτελεσμένης. Δεν μπορώ πραγματικά να φανταστώ κάποιο άλλο στούντιο να λέει την ίδια ιστορία το ίδιο εξαιρετικά και κατανοητά. Η απλότητα της, η ευκολία στην παρακολούθηση της και η φυσική της ανάπτυξη είναι σε επίπεδα μεγαλοφυή. Πρόκειται για μια ταινία που θα σταματήσει την καρδιά σας με έναν μόνο αναστεναγμό και στη συνέχεια θα την ξεκινήσει εκ νέου χάρη στο γέλιο που θα σας προκαλέσει. Μιλάμε πραγματικά για ένα φωτεινό κομμάτι της ιστορίας του κινηματογράφου, γεμάτο ευφυΐα, φαντασία, ρυθμό και μια βαθιά ταυτιζόμενη με τις εμπειρίες μας πλοκή που αγγίζει μικρούς και μεγάλους.