Παρά το γεγονός όμως ότι το σενάριο δεν περιλαμβάνει το μέγεθος της βασιλείας του Εσκομπάρ, το έργο μια αγωνιώδη προσμονή για το τι θα γίνει σου την προκαλεί. Ομολογουμένως αυτό οφείλεται στον Di Stefano και στη σπουδαία δουλειά που κάνει στην ανάμειξη της δράσης, της προσμονής, του δράματος και του ρομαντισμού. Πολύ καλύτερος σκηνοθέτης απ` ό,τι σεναριογράφος, εκεί που η πλοκή παραγεμίζει και γίνεται ελάχιστα πιστευτή, εκείνος καταφέρνει και την κρατά ελκυστική για τον θεατή. Είναι εμφανές ότι ξέρει πώς να διατηρήσει την ιστορία αγάπης του ενδιαφέρουσα με ένα συγκρατημένο οπτικό στυλ, μπορεί κι εμφυσά ρυθμό και ζωντάνια καθόλη τη διάρκεια του έργου και παράλληλα οδηγεί τους δυο πρωταγωνιστές του σε αξιοπρεπείς επιδόσεις. Από τη μια ο Del Toro υποδύεται με έναν δείκτης βάθους τον Εσκομπάρ, παρουσιάζοντάς μας και τις δύο πλευρές του. Η ισορροπία στην απεικόνιση του είναι ελκυστική και άκρως δελεαστική. Μια πολύ ωραία ερμηνεία πραγματικά. Από την άλλη, ο Hutcherson δίνει τον καλύτερο του εαυτό σε έναν ρόλο που και τη φήμη του ως ένας πολλά υποσχόμενος action-star εδραιώνει και μια ερμηνευτική δεινότητα αποκαλύπτει.
Δεν έχω να πω πολλά περισσότερα. Συμπυκνώνοντας το τι είναι σε μια φράση, θα έλεγα το εξής: το «Χαμένος Παράδεισος» είναι ένα αξιοπρεπές και αγωνιώδες θρίλερ εύκολα παρακολουθήσιμο, αν και λίγο ήπιο αναλογιζόμενοι το εκρηκτικό του θέματος του. Δείτε το!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου