Focus [2/5]

Το «Focus» είναι μια κλασσική ταινία με ληστείες. Επιδέξια κι ελκυστική στο μάτι, αλλά χωρίς κάποια ιδιαιτερότητα στην πλοκή και την ουσία των πραγμάτων. Πρωταγωνιστής είναι ο Will Smith ως βετεράνος απατεώνας, ο οποίος είναι στο παιχνίδι των κλεψιών τόσο καιρό που οι ικανότητες του έχουν ουσιαστικά γίνει μια επέκταση της φύσης του. Δίπλα του η νέα προστατευόμενή του μαθαίνει την τέχνη της εξαπάτησης. Όλα όμως μπερδεύονται, όταν θα μπει το ρομαντικό στοιχείο στη σχέση τους και μια σειρά από μικρές και μεγάλες ανατροπές θα θέσει σε δοκιμασία τη συνεργασία τους.

Περισσότερα για την υπόθεση δεν θα πω, αλλά επειδή έχουμε δει πολλές ταινίες του είδους και δεδομένου ότι το «Focus» ποτέ δεν προσπαθεί πραγματικά να ξεφύγει από τον κανόνα, γνωρίζουμε ήδη το βασικό ερώτημα που οδηγεί την αφήγηση: ποιος παίζει πραγματικά ποιον; Εξαιτίας του ότι το έργο εμμένει σε αυτή την πανάρχαια τακτική τόσο πιστά, όταν έρθει η ώρα για το «μεγάλο wrap-up» που όλα θα πρέπει να εξηγηθούν στο κοινό έτσι ώστε οι θεατές να καταλάβουν πώς οι χαρακτήρες έκαναν τα πάντα, τι πραγματικά γνωρίζουν κι αισθάνονται ο ένας για τον άλλο, ποιες είναι οι ιστορίες τους και τα κίνητρα τους και ούτω καθεξής, το στοιχείο της έκπληξης είναι λίγο πολύ μηδαμινό αφού ξέραμε ότι ήδη έρχεται. Το «Focus» τονίζει συνεχώς το γεγονός ότι είναι μια ταινία για απατεώνες και εκπληρώνει τις προσδοκίες, αλλά με έναν μάλλον συνήθη τρόπο.

Η μέθοδος με την οποία το «Focus» θα μπορούσε να εξαργυρώσει τις τετριμμένες ιδιότητές του, θα ήταν η ανάπτυξη των χαρακτήρων πέρα από τους ρόλους τους στην πλοκή, αλλά το σενάριο των Glenn Ficarra και John Requa (οι οποίοι βρίσκονται επίσης και στο τιμόνι της σκηνοθεσίας) δεν επιτρέπει αρκετό χρόνο για αυτό. Είναι υπερβολικά πρόθυμοι να ολοκληρώσουν τη δράση, να φτάσουμε στο τέλος και να εξηγηθεί τι έγινε. Οι Ficarra και Requa φαίνεται να πιστεύουν ότι αυτό είναι, ως επί το πλείστον, αυτό που θέλει το κοινό διότι το έχουμε συνηθίσει. Ελπίζουμε ότι με την επόμενη συνεργασία τους, θα συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος προτιμά ταινίες που είναι διαφορετικές και πιο τολμηρές, αψηφώντας τις τετριμμένες εμπορικά προσδοκίες του.

Αν εξαιρέσουμε το βασικό και χωρίς εκπλήξεις σενάριο, το «Focus» σε όλα τα αλλά τα πάει πολύ καλά. Διαθέτει μια κομψή πολύχρωμη φωτογραφία. Ο σχεδιασμός παραγωγής και τα κοστούμια είναι λες και βγήκαν από σελίδες περιοδικού. Η επιλογή των μουσικών κομματιών είναι εξαιρετική. Και το πρωταγωνιστικό δίδυμο σκίζει. Από την μια ο Will Smith, του οποίου η φωνή, η γοητεία, αλλά και η προσωπικότητά του κουμπώνει με τον συγκεκριμένο ρόλο, διαπρέπει. Από την άλλη η Margot Robbie είναι θαυμάσια στον ρόλο της. Θα φτάσει πολύ ψηλά η συγκεκριμένη, γιατί και πανέμορφη είναι, αλλά και πολύ ταλαντούχα.

Θα λέγαμε λοιπόν ότι το «Focus» κατατάσσεται στην κατηγορία «εύκολα παρακολουθήσιμο». Και αυτό γιατί ψυχαγωγεί και διασκεδάζει, κάτι που, ούτως ή άλλως, είναι ο λόγος ύπαρξης του ως φιλμ. Επομένως, καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τους ηθοποιούς, τα τοπία και το ποπ-κορν σας.