Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού [4/5]

Το εντυπωσιακό ντεμπούτο του Έλληνα δημιουργού αποτελεί μια τολμηρή προσπάθεια διατύπωσης της ιστορίας ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον κόσμο όπως είναι, και παράλληλα ένα βαρύ αλληγορικό δράμα που αναδεικνύει τον προβληματισμό σχετικά με το πώς η οικονομική κρίση και τα μέτρα λιτότητας επηρέασαν την Ελλάδα. Μακριά από τον ευρέως διαδεδομένο και συνηθισμένο πλέον τρόπο σκηνοθεσίας, αλλά κι ερμηνείας του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, η ταινία είναι πλήρως αρμονισμένη με τις σκληρές πραγματικότητες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες σήμερα.

Προκαλώντας το ενδιαφέρον σου από το πρώτο κιόλας λεπτό και κρατώντας σε προσκολλημένο στην οθόνη καθόλη τη διάρκεια της, η ταινία του Έκτορα Λυγίζου σε καθηλώνει καθιστώντας σου σαφές ότι αυτό που θα δεις σε αφορά. Σκηνοθετημένη με έναν λιτό αλλά ουσιαστικό τρόπο, σου παρουσιάζει χωρίς καλλωπισμούς και φλυαρίες μια άκρως γλαφυρή και προκλητική εξερεύνηση του αδιέξοδου μιας νέας γενιάς, της γενιάς της κρίσης.

Εφοδιασμένος με μια βαθιά φιλοσοφία, ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Έκτορας Λυγίζος εδώ ενισχύει την ιδέα ότι οι απλές εικόνες μπορούν να μεταφέρουν πολύπλοκες πληροφορίες. Με ελάχιστους διαλόγους και κρατώντας την κάμερα κάτι εκατοστά μακριά από τον πρωταγωνιστή, αρνούμενος να αποτραβήξει τον φακό ακόμα και στις πιο απελπισμένες στιγμές του ήρωα του, καταφέρνει να σου δημιουργήσει μια δυσάρεστη αίσθηση κλειστοφοβίας ενώ παράλληλα σε τροφοδοτεί με αλληγορίες και νοήματα για τη γενικότερη κρίση άρχων κι αξιών που βιώνει ο τόπος μας.

Με αρωγό του τη σπαρακτική και γεμάτη ένταση ερμηνεία του Γιάννη Παπαδόπουλου, συνθέτει, ουσιαστικά, έναν οπτικοακουστικό σχολιασμό για μια χώρα η οποία δεν είναι σε θέση να συντηρήσει ακόμη και τις βασικότερες ανάγκες των πολιτών της. Και μπορεί το κομμάτι για την πείνα (ο τίτλος του έργου είναι κυριολεκτικός) να είναι ξεκάθαρο στον θεατή, είναι όμως τα υπόλοιπα εσωτερικά μηνύματα για τα οποία θέλει να μιλήσει η ταινία που αξίζει να ανακαλύψετε βλέποντας την. Και σας παρακαλώ, δείτε την!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...