It's a Movie Movie Movie World

Υπάρχουν franchise κινουμένων σχεδίων που το μόνο που κάνουν είναι να επαναδιατυπώνουν τα ίδια παλιά θέματα και gags σε όλες τις ταινίες και δικαίως χάνουν την άξια τους λόγω αυτής της επαναληπτικότητας. Σκεφτείτε το Σρεκ, το οποίο ξεκίνησε δυνατά, αλλά με κάθε συνέχεια το γκρινιάρικο τέρας και οι φίλοι του άρχισαν να γίνονται φτηνές παρωδίες του εαυτού τους. Υπάρχουν άλλα franchise που αναπτύσσονται από ταινία με ταινία, όπως η Εποχή των Παγετώνων, όπου έχουμε την ευκαιρία να πάμε σε ένα απίστευτα μεγάλο ταξίδι με τους χαρακτήρες να προσπαθούν να επιβιώσουν από κάθε αναπόφευκτη αλλαγή. Και τέλος υπάρχει το franchise των ταινιών Μαδαγασκάρη, όπου με το «Μαδαγασκάρη 3: Οι Φυγάδες της Ευρώπης» κλείνει με μοναδικό τρόπο την άνιση τριλογία και προσφέρει, προς έκπληξη όλων, πολλά περισσότερα από όσα περιμέναμε. Αυτή η συνέχεια ξεκινά ακριβώς εκεί που σταμάτησε η δεύτερη. Τα ζώα από το «Central Park Zoo» είναι ακόμα στην Αφρική, αλλά τους πιάνει μια νοσταλγία για την πατρίδα και λαχταρ...

Μετά την τεραστία εμπορική αλλά και καλλιτεχνική επιτυχία του Φιλενάδες, η πρώτη, από τις σίγουρα πολλές γυναικείες κωμωδίες που θα ακολουθήσουν, λέγεται «Οι Εργένισσες». Για να είμαστε βέβαια απολυτά δίκαιοι, η ταινία της Leslye Headland στην πραγματικότητα γράφτηκε πολύ πριν από την ταινία του Paul Feig. Οι συγκρίσεις και οι ομοιότητες μεταξύ των δύο είναι όμως αναμφισβήτητες. Η φόρμουλα, πάνω-κάτω, η ίδια: μια δυσλειτουργική ομάδα φίλων συγκεντρώνεται σε μια γιορτινή, ηδονιστική νύχτα την παραμονή του γάμου ενός φίλου και το χάος επακολουθεί. Συγκεκριμένα εδώ, η κεντρική ιστορία περιστρέφεται γύρω από τρεις φίλες, επιφορτισμένες με καθήκοντα παρανύμφου για τον γάμο της σχολικής φίλης τους, που όμως πότε δε συμπαθούσαν ιδιαίτερα και σίγουρα ποτέ δεν πίστευαν ότι θα είναι η πρώτη που θα παντρευτεί. Από κωμικής πλευράς, η ταινία και έξυπνες ατάκες διαθέτει και κάποιο πνεύμα στο χιούμορ και γενικώς θα σε κάνει να γελάσεις. Δυστυχώς, όμως, η -αρχικά χαριτωμένη- ιδέα είναι επεξεργασμ...

Θα σταματήσουν άραγε ποτέ οι ταινίες να μας εκπλήσσουν; Πώς είναι δυνατόν όλη αυτή η δημιουργικότητα του ανθρώπου που στο βιογραφικό του περιλαμβάνονται ταινίες όπως τα Μεγάλη Ανατριχίλα, Γκραν Κάνιον και Αταίριαστοι Εραστές να είναι υπεύθυνη για τούτο εδώ το ανούσιο κι ανεκδιήγητο δράμα; Με ένα καστ που περιλαμβάνει ονόματα όπως Diane Keaton, Richard Jenkins, Dianne Weist, Kevin Kline και πολλούς άλλους, αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να μην είναι καλό; Πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο εξοργιστικά ανούσιο; Είναι πραγματικά καταθλιπτικό να γνωρίζεις τον πλούτο των ταλέντων που συνωμότησαν για να γυριστεί αυτό το αδρανές κι άτονο έργο. Η ιστορία: οι Beth (Keaton) και Joseph (Kline) είναι ένα χρόνια παντρεμένο ζευγάρι με δύο μεγάλες κόρες. Μια μέρα, η Beth ανακαλύπτει ένα εγκαταλειμμένο σκυλί σε έναν αυτοκινητόδρομο, το διασώζει και το κρατά ονομάζοντας το «Freeway». Η κόρη τους, Grace, κρατά επαφή με τον κτηνίατρο που κουράρει τον Freeway και τον παντρεύεται έναν χρόνο αργότερα, στο ...

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο ταινίες οι όποιες ξεκινούν πολλά υποσχόμενες να καταστρέφονται από ένα απελπιστικά αδύναμο φινάλε, κάτι που δυστυχώς ισχύει και στην περίπτωση του, κατά τα αλλά ατμοσφαιρικού θρίλερ, «Σιωπηλό Σπίτι». Ανεξάρτητα, όμως, από το τι πιστεύουμε για το τελικό αποτέλεσμα, μια ταινία που επιχειρεί κάτι διαφορετικό (ειδικά όταν είναι θαμμένη μέσα στα πολλά κλισέ των ταινιών τρόμου) είναι άξια συζήτησης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το τέχνασμα είναι ότι οι σκηνοθέτες Chris Kentis και Laura Lau γύρισαν την ταινία σε πολλές εκτεταμένες δωδεκάλεπτες λήψεις, χρησιμοποιώντας την απλής ποιότητας φωτογραφική μηχανή Canon EOS 5D, οι όποιες ενώθηκαν στο μοντάζ προκειμένου να δίνουν την αίσθηση συνεχόμενης λήψης, εμπνεόμενοι από τον Βρόγχο του Alfred Hitchcock. Και ακόμα και στα μόλις 87 λεπτά που διαρκεί το έργο, αυτό είναι ένα καλό κινηματογραφικό επίτευγμα, ανεξάρτητα από το αν μας αρέσει η ταινία ή όχι. Αφαιρώντας, λοιπόν, την άνεση ενός καθαρού κοψίματος από την εξίσ...

Το «Άλλη μια Νύχτα» βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Nick Flynn, με τον τίτλο «Another Bullshit Night in Suck City» και εξιστορεί μια πολύπλοκη, ώριμη ιστορία της επανένωσης ενός πατέρα (Nick) κι ενός γιου (Jonathan) κάτω από δύσκολες συνθήκες. Με το θέμα της να είναι σκοτεινό, συχνά χωρίς φως στην άκρη του τούνελ, η ιστορία ξετυλίγεται με έναν άκρως πρωτότυπο τρόπο. Μέσα από τις αφηγήσεις και τις οπτικές γωνιές, τόσο του Nick όσο και του Jonathan. Ο μεν Nick εξακολουθεί να ασχολείται με τις πληγές τις εγκατάλειψης από τον πατέρα του, καθώς κι από την πρόσφατη αυτοκτονία της μητέρας του. Ο δε Jonathan προσπαθώντας να διατηρήσει την αξιοπρέπεια, κάτω από το βάρος της επανασύνδεσης με το γιο του και μπροστά στην ιδέα ότι είναι άστεγος, χάνει γρήγορα την αίσθηση με την πραγματικότητα. Σε ένα πράγμα που η παράγωγη του έργου τα κατάφερε περίφημα είναι στο καστ της. Με τον De Niro ως Jonathan και τον Dano ως Nick, η ταινία διαθέτει στο επίκεντρο της δυο εξαιρετικές ερμηνείες που μέσω αυ...