Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

How to Be Single [1/5]

Αν και δεν το συνηθίζω, θα ξεκινήσω (ίσως για πρώτη φορά) μια κριτική με μια περίληψη της υπόθεσης: το «Οδηγός για Singles» αφηγείται την ιστορία της Alice, μιας φρεσκοχωρισμένης από επιλογή, νεαρής γυναίκας, η οποία μαζί με τη βοήθεια της «φίλης» της, Robin, αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την τωρινή της κατάσταση ξεφαντώνοντας στη Νέα Υόρκη, προσπαθώντας να ανακαλύψει πώς είναι να είσαι single. Εκεί θα βρει ανθρώπους που είτε ψάχνουν για το άλλο τους μισό, είτε παρέα μιας νύχτας ή κάτι μεταξύ των δύο. Μέσα από πολλά σκαμπανεβάσματα, η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, θα της διδάξει ότι όλοι πρέπει να μάθουν να ζουν σε έναν κόσμο στον οποίο ο ορισμός της αγάπης αλλάζει συνεχώς.

Υπόθεση άκρως ενδιαφέρουσα, αφού διαβάζοντας τη σε κάνει να ελπίζεις ότι το «Οδηγός για Singles», αν μη τι άλλο, θα ξεφεύγει από τον δρόμο που έχει χαράξει το «Sex and the City» που ήθελε την Carrie Bradshaw να κυνηγά το Mr. Big, και θα διαθέτει πλοκή που το θέμα του εργένη κατ` επιλογή και οι επιπτώσεις της μοναξιάς θα είναι στο επίκεντρο. Δυστυχώς, όμως, τα ίδια παντελάκη μου, τα ίδια παντελή μου. Αστεία που έχουν να κάνουν με το σεξ διαδέχονται το ένα το άλλο, τα κλισέ του είδους παρελαύνουν μπροστά σου και το μόνο που προκαλεί ένα στοιχειώδες γέλιο είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Συγγνώμη, αλλά, ακριβώς όπως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ερωτευτεί κανείς, υπάρχουν άλλοι τόσοι για να βρει κάποιος τον εαυτό του. Δεν υπάρχει μόνο ο αλκοολισμός και το αχαλίνωτο σεξ με τον οποιονδήποτε.

Για να καταλάβετε το πόσο η ταινία δεν έχει καμία συνοχή, όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της, το μήνυμα της γίνεται όλο και λιγότερο σαφές: είναι το να είσαι single και αυτόνομος η πραγματική λύση, ή η συνύπαρξη με έναν άλλο αποτελεί ουσιαστικό μέρος της φύσης μας; Θα μου πείτε πολλά ζητάω και εγώ, κι όμως… Μέσα στον κακό χαμό, η βασική πλοκή του έργου (η ζωή της Alice) άξιζε μια καλύτερη ταινία και όχι μόνο 10 λεπτά υπέροχων τελικών σκηνών. Άλλη μία χαμένη ευκαιρία…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...