Αν και δεν το συνηθίζω, θα ξεκινήσω (ίσως για πρώτη φορά) μια κριτική με μια περίληψη της υπόθεσης: το «Οδηγός για Singles» αφηγείται την ιστορία της Alice, μιας φρεσκοχωρισμένης από επιλογή, νεαρής γυναίκας, η οποία μαζί με τη βοήθεια της «φίλης» της, Robin, αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την τωρινή της κατάσταση ξεφαντώνοντας στη Νέα Υόρκη, προσπαθώντας να ανακαλύψει πώς είναι να είσαι single. Εκεί θα βρει ανθρώπους που είτε ψάχνουν για το άλλο τους μισό, είτε παρέα μιας νύχτας ή κάτι μεταξύ των δύο. Μέσα από πολλά σκαμπανεβάσματα, η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, θα της διδάξει ότι όλοι πρέπει να μάθουν να ζουν σε έναν κόσμο στον οποίο ο ορισμός της αγάπης αλλάζει συνεχώς.
Υπόθεση άκρως ενδιαφέρουσα, αφού διαβάζοντας τη σε κάνει να ελπίζεις ότι το «Οδηγός για Singles», αν μη τι άλλο, θα ξεφεύγει από τον δρόμο που έχει χαράξει το «Sex and the City» που ήθελε την Carrie Bradshaw να κυνηγά το Mr. Big, και θα διαθέτει πλοκή που το θέμα του εργένη κατ` επιλογή και οι επιπτώσεις της μοναξιάς θα είναι στο επίκεντρο. Δυστυχώς, όμως, τα ίδια παντελάκη μου, τα ίδια παντελή μου. Αστεία που έχουν να κάνουν με το σεξ διαδέχονται το ένα το άλλο, τα κλισέ του είδους παρελαύνουν μπροστά σου και το μόνο που προκαλεί ένα στοιχειώδες γέλιο είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Συγγνώμη, αλλά, ακριβώς όπως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ερωτευτεί κανείς, υπάρχουν άλλοι τόσοι για να βρει κάποιος τον εαυτό του. Δεν υπάρχει μόνο ο αλκοολισμός και το αχαλίνωτο σεξ με τον οποιονδήποτε.
Για να καταλάβετε το πόσο η ταινία δεν έχει καμία συνοχή, όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της, το μήνυμα της γίνεται όλο και λιγότερο σαφές: είναι το να είσαι single και αυτόνομος η πραγματική λύση, ή η συνύπαρξη με έναν άλλο αποτελεί ουσιαστικό μέρος της φύσης μας; Θα μου πείτε πολλά ζητάω και εγώ, κι όμως… Μέσα στον κακό χαμό, η βασική πλοκή του έργου (η ζωή της Alice) άξιζε μια καλύτερη ταινία και όχι μόνο 10 λεπτά υπέροχων τελικών σκηνών. Άλλη μία χαμένη ευκαιρία…
Υπόθεση άκρως ενδιαφέρουσα, αφού διαβάζοντας τη σε κάνει να ελπίζεις ότι το «Οδηγός για Singles», αν μη τι άλλο, θα ξεφεύγει από τον δρόμο που έχει χαράξει το «Sex and the City» που ήθελε την Carrie Bradshaw να κυνηγά το Mr. Big, και θα διαθέτει πλοκή που το θέμα του εργένη κατ` επιλογή και οι επιπτώσεις της μοναξιάς θα είναι στο επίκεντρο. Δυστυχώς, όμως, τα ίδια παντελάκη μου, τα ίδια παντελή μου. Αστεία που έχουν να κάνουν με το σεξ διαδέχονται το ένα το άλλο, τα κλισέ του είδους παρελαύνουν μπροστά σου και το μόνο που προκαλεί ένα στοιχειώδες γέλιο είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Συγγνώμη, αλλά, ακριβώς όπως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ερωτευτεί κανείς, υπάρχουν άλλοι τόσοι για να βρει κάποιος τον εαυτό του. Δεν υπάρχει μόνο ο αλκοολισμός και το αχαλίνωτο σεξ με τον οποιονδήποτε.
Για να καταλάβετε το πόσο η ταινία δεν έχει καμία συνοχή, όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της, το μήνυμα της γίνεται όλο και λιγότερο σαφές: είναι το να είσαι single και αυτόνομος η πραγματική λύση, ή η συνύπαρξη με έναν άλλο αποτελεί ουσιαστικό μέρος της φύσης μας; Θα μου πείτε πολλά ζητάω και εγώ, κι όμως… Μέσα στον κακό χαμό, η βασική πλοκή του έργου (η ζωή της Alice) άξιζε μια καλύτερη ταινία και όχι μόνο 10 λεπτά υπέροχων τελικών σκηνών. Άλλη μία χαμένη ευκαιρία…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου