Η μεταφορά της ζωής ενός ανθρώπου στον κινηματογράφο είναι πάντα μια δύσκολη κι ενίοτε σκοτεινή υπόθεση. Ως μια ακόμη ταινία για τον αινιγματικό ιδρυτής της Apple, το «Steve Jobs» κάνει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό και γι` αυτό ξεχωρίζει. Κάποιες φορές, αντί να πεις ολόκληρη την ιστορία, η επικέντρωση σε μία στιγμή μπορεί να εγκλωβίσει μέσα της όλα όσα αξίζει να ειπωθούν. Έχοντας αυτό στο μυαλό του, ο σεναριογράφος Aaron Sorkin δεν μας εξιστορεί την ιστορία της ζωής του Τζομπς, αλλά μας περιγράφει εκείνες τις στιγμές στις οποίες είναι πιο εκτεθειμένος και αλληλοεπιδρά με όλους, ενώ ταυτόχρονα αλλάζει το τοπίο των σύγχρονων υπολογιστών. Μοιάζοντας λοιπόν περισσότερο σε ένα θεατρικό έργο παρά σε μια παραδοσιακή κινηματογραφική ταινία, το φιλμ είναι δομημένο σε τρία τμήματα, όπου το κάθε ένα έχει στο επίκεντρο του το λανσάρισμα συγκεκριμένων προϊόντων: του Macintosh (1984), του NeXTcube (1988) και του iMac (1998). Με βάση τα παραπάνω, θεωρητικά το έργο δεν θα έπρεπε να πετύχει. Όπως όλα...