It's a Movie Movie Movie World

Είναι ασφαλές να πούμε ότι κανένας από όσους είδαν το «Πριν το Ξημέρωμα» το 1995 δεν είχε προβλέψει ότι ο Ethan Hawke και η Julie Delpy θα επέστρεφαν στους ρόλους τους ως Jesse και Celine, 18 χρόνια μετά. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κανένας δεν νομίζω να περίμενε ότι οι δύο συνέχειες που θα ακολουθούσαν θα ήταν τόσο μα τόσο καλές, που θα μας έκαναν να μιλάμε για μια τριλογία ορόσημο πλέον στην ιστορία του κινηματογράφου. Και μιλώ για τριλογία γιατί το τρίτο (και τελευταίο;) μέρος, με τον εξαιρετικό τίτλο «Πριν τα Μεσάνυχτα», έρχεται δυναμικά να εδραιώσει την άποψη περί οροσήμου. Εννέα χρόνια μετά το «Πριν το Ηλιοβασίλεμα», η σχέση μεταξύ της Celine και του Jesse εξελίσσεται μέσα από μια πιο ώριμη οπτική γωνία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν διατηρεί την οικειότητα και τον ρομαντισμό όπως και πριν. Κατασκευασμένη ως κάτι πολύ περισσότερο από δύο χαρακτήρες που περπατούν μέσα στην πόλη μιλώντας με ένα μοναδικό κίνητρο, η ταινία βασίζεται περισσότερο στις συγκρούσεις μεταξύ των πρωταγωνιστ...

Το κακό με το «Μυστικό Βασίλειο του Δάσους» είναι ότι συγκρίνοντας το με τις ταινίες κινούμενων σχεδίων των τελευταίων ετών κατατάσσεται, σε μια υποτιθέμενη κλίμακα αξίας, με το ζόρι περίπου πάνω από τον μέσο όρο. Είναι εμφανέστατο ότι έχει ως στόχο του τη δημιουργία κάτι σπουδαίου, αλλά δυστυχώς καταλήγει να είναι μέτριο. Κάτι που μοιάζει να συμβαδίζει απόλυτα με την πορεία του στούντιο Blue Sky, εταιρίας υπεύθυνη για τα Rio, Robots και τη σειρά ταινιών Ice Age. Κοιτώντας το καθαρά από τεχνική πλευρά, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα άψογο animation, προσεγμένο στην εντέλεια και με ένα από τα πιο ωραία και ξεκούραστα 3D που έχω δει μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα. Εκεί που η ταινία παρουσιάζει αδυναμία και βρίσκεται, κατά κύριο λόγο, το μεγαλύτερο της πρόβλημα, είναι το σενάριο. Διαθέτοντας μια ιστορία απλή που παρά την ξέφρενη δράση (πολλές αλά Avatar αερομαχίες στις πλάτες των πτηνών και νυχτερίδων), δεν είναι πότε ιδιαιτέρως ελκυστική, αλλά και ασχολούμενη με ένα, λίγο συγκεχυμένο...

Είναι ξεκάθαρο από το τρέιλερ και μόνο ότι το «Η Ζωή σου, Ζωή μου» δεν είναι ακόμα μια στερεότυπη «road trip» κωμωδία. Οι δυο πρωταγωνιστές συναντιούνται κάτω από τις πιο απίθανες συνθήκες. Τα αισθήματα έχθρας είναι εμφανή στα πρόσωπα και των δυο. Και είναι η ανάγκη που τους αναγκάζει να συνυπάρξουν σε ένα πολυήμερο ταξίδι. Με βάση αυτή την έστω και στο ελάχιστο πρωτότυπη υπόθεση, ο σκηνοθέτης Seth Gordon, παρά τις προφανείς αδυναμίες της ταινίας, κάνει καλά τη δουλειά του. Και αυτό γιατί μέσα στον κυκεώνα των χιλιάδων άλλων βλακωδών ταινιών που βλέπουμε, το «Η Ζωή σου, Ζωή μου» τουλάχιστον καταφέρνει να σε κάνει να γελάσεις. Μέσα από ακραίες καταστάσεις και με ένα υπερφορτωμένο σενάριο με χιλιάδες διαφορετικές μη-αληθοφανείς καταστάσεις, θα μου πείτε. Αλλά, παρόλα αυτά, γελάς. Μόνο και μόνο η εμφάνιση της Melissa McCarthy θα σου προκαλέσει, θέλοντας και μη, ένα μειδίαμα. Και λέγοντας αυτό, ας αναφερθώ στον νούμερο ένα παράγοντα γέλιου του έργου… Μετά την τεράστια επιτυχία του «Φιλ...

Οι αστυνομικές ταινίες που το κύριο θέμα τους περιστρέφεται γύρω από την εκτέλεση μια ληστείας αλλά και την μετέπειτα διαλεύκανση της, αποτελούν από μονές τους ένα είδος ταινιών εξαιρετικά ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί μια τέλεια εκτελεσμένη ταινία ληστείας μπορεί κατά τη γνώμη μου να ενθουσιάσει το κοινό πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε ταινία υψηλού προϋπολογισμού με τόνους οπτικών εφέ και 3D. Σκηνοθετημένη από τον Louis Leterrier, το «Η Συμμορία των Μάγων» είναι μια τέτοιου είδους ταινία, με τη μόνη διαφορά ότι εμπεριέχει μέσα το στοιχειό της «μαγείας». Φανταστείτε το «The Prestige» ενωμένο με το «Ληστεία αλά Ιταλικά». Ένας συνδυασμός από μόνος του άκρως ελκυστικός. Το μεγάλο ατού του συγκεκριμένου φιλμ είναι ότι ξεκινά πολύ έξυπνα. Επαναλαμβάνοντας το μότο του («όσο πιο κοντά κοιτάς, τόσο λιγότερα βλέπεις»), πολλές φορές το έργο μάς βάζει κατευθείαν μέσα στο παιχνίδι της παρατήρησης της ευρύτερης εικόνας έναντι του κόλπου που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας. Με τις ανατροπές ...