It's a Movie Movie Movie World

Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα όταν ο Όλιβερ Στόουν νοιάζεται, και μπορείς ξεκάθαρα να διακρίνεις ότι στο «Σνόουντεν» είναι παθιασμένος να κάνει μια συναρπαστική και προσιτή ταινία για το αμερικανικό κοινό, ώστε να καταλάβει γιατί πρέπει να είναι θυμωμένο. Θέλει να οδηγήσει τις λογικές, πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες του κόσμου ενάντια στους δράστες, παρέχοντας παράλληλα ένα ικανοποιητικό ηθικό πλαίσιο για τις δράσεις του Έντουαρντ Σνόουντεν, του πιο διάσημου φυγά της Αμερικής. Αυτή η αίσθηση του σκοπού αναζωογονεί τον Στόουν με έναν τρόπο που οι πρόσφατες ταινίες του δεν το έχουν καταφέρει και ακόμα κι αν είναι πολύ λιγότερο πειραματική, η ικανότητα αφήγησής του είναι τέτοια που φτιάχνει μια ταινία που ενημερώνει, ενώ παράλληλα καταφέρνει να σε διασκεδάσει. Το καλύτερο κομπλιμέντο που μπορώ να δώσω στον Στόουν ως σεναριογράφο και σκηνοθέτη είναι ότι πήρε ένα εντελώς προκλητικό σενάριο με λίγες ευθείες απαντήσεις και φτιάχνει μια ταινία-εμπειρία που μεταφέρει αποτ...

Προσαρμοσμένο από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα «Μόνος στο Βερολίνο», το έργο αφηγείται την ιστορία του Ότο και της Άννα Κουάγκελ, ενός ζευγαριού της εργατικής τάξης, το οποίο μετά τον θάνατο του γιου τους αποφασίζει να αντισταθεί απέναντι στον ναζισμό με τον δικό του τρόπο, σε μια εποχή όπου κάθε σημάδι απιστίας στους ναζί τιμωρείται χωρίς έλεος. Αν και μέσα σε ένα οικείο έδαφος του κινηματογραφικού κόσμου, η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του ηθοποιού/σκηνοθέτη Βενσάν Περέζ είναι κάπως μοναδική στο ότι ερευνά τη φρίκη του Β` Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από μια γερμανική σκοπιά, σε αντίθεση με εκείνη των άγγλων και των αμερικανών στρατιωτών ή των εβραίων θυμάτων. Με δεδομένη αυτή την παραδοχή, θα περίμενε κανείς ότι το φιλμ θα διέθετε αγωνία και μια αφόρητη ένταση καθώς οι γονείς πασχίζουν να παραμείνουν άγνωστοι, ενώ οι ναζί προσπαθούν ακούραστα να τους ανακαλύψουν. Δυστυχώς, όμως, καθώς η ταινία εξελίσσεται αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί παρά τις μουσικές προ...

Η ανεπανάληπτη (εισπρακτικά και καλλιτεχνικά) επιτυχία του «Η Lego Ταινία» φαίνεται να ξεσήκωσε τα στούντιο, κάνοντας τα να αναζητούν απεγνωσμένα παιχνίδια που θα μπορέσουν να μεταφερθούν στον κινηματογράφο. Πρώτη απόπειρα σε κάτι τέτοιο είναι το «Οι Ευχούληδες», εκείνα τα μικρά πλαστικά ξωτικά με τα φουντωτά πολύχρωμα μαλλιά, το διαμαντάκι στην κοιλιά και μεγάλα λαμπερά μάτια. Με σκηνοθέτες τους Μάικ Μίτσελ και Γουόλτ Ντορν, και σεναριογράφους τους Τζόναθαν Άιμπελ, Γκλεν Μπέργκερ αλλά και την Έρικα Ριβινόγια (σεναριογράφος της σειράς «South Park»), το φιλμ περιστρέφεται γύρω από δύο ευχούληδες και στην προσπάθεια τους να σώσουν το χωριό τους από τους απαισιόδοξους Μπέργκενς, πλάσματα που είναι χαρούμενα μόνο όταν τους καταβροχθίζουν. Τεχνικά, οι animators κάνουν μια απίστευτη δουλειά, δημιουργώντας έναν κόσμο βγαλμένο από τη φαντασία κάθε παιδιού: μέσα στη ζωντάνια, γεμάτο με φωτεινά χρώματα, γκλίτερ, πολλή μουσική, τραγούδια και -φυσικά- τα χαρακτηριστικά πεταχτά τους μαλλιά. Εξί...